Błędy medyczne

W dniu 16.05.2020 r. weszła w życie tzw. tarcza antykryzysowa 3.0, która wprowadziła zmiany m.in. procedurze cywilnego. Celem zmian jest ograniczenie bezpośrednich kontaktów interesantów, stron, uczestników postępowania oraz pełnomocników z sądami. Cel ten ma zostać osiągnięty przede wszystkim poprzez „informatyzację” postępowania cywilnego, czyli przeprowadzanie rozpraw na odległość w formie transmisji audio-video.

W okresie stanu zagrożenia epidemicznego oraz stanu epidemii, rozprawy będą przeprowadzane przy użyciu urządzeń umożliwiających bezpośredni przekaz na odległość. Rozprawa „na miejscu” będzie mogła odbyć się tylko wtedy, gdy nie wywoła nadmiernego zagrożenia dla życia lub zdrowia osób w niej uczestniczących. Ponadto sędzia przewodniczący, będzie mógł zarządzić skierowanie sprawy „jawnej” z rozprawy na posiedzenie niejawne, czyli takie bez udziału stron. Jeżeli strona postępowania nie zgadza się na ograniczenie jawności (wewnętrznej) postępowania, musi zgłosić sprzeciw. W świetle nowych regulacji, rozpoznawanie spraw cywilnych na posiedzeniach niejawnych ma być bowiem regułą, chyba że strona lub strony zgłoszą sprzeciw w terminie.

Na mocy przepisów specustawy kowidowej sędziowie będą mieli możliwość wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym po uprzednim odebraniu od stron lub uczestników postępowania stanowisk na piśmie, jeżeli postępowanie dowodowe zostało przeprowadzone w całości – to druga po tzw. „odmiejscowieniu rozpraw,  ważna zmiana. Warto zaznaczyć, że postępowanie dowodowe będzie możliwe do przeprowadzenia również na posiedzeniu niejawnym, np. przy wykorzystaniu pisemnych zeznań świadków, co do czego strony nie będą mogły się sprzeciwić. Wyrok wydany na posiedzeniu niejawnym będzie doręczony z urzędu, ale jeżeli strona będzie chciała zapoznać się z motywami rozstrzygnięcia, jak dotychczas – będzie musiała wystąpić z wnioskiem o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia.

Tarcza 3.0 weszła w życie niespełna 4 dni temu, a już budzi duże kontrowersje. Pełnomocnicy mają wątpliwości, czy sądy są przygotowane na wspominaną „informatyzację” procedury. Nie ma wątpliwości, że prowadzenie rozpraw w formie transmisji audio-video będzie dla sądów dużym wyzwaniem. Czas pokaże, czy kowidowe rozwiązania zdadzą egzamin.

Na stronie Narodowego Funduszu Zdrowia pojawił się komunikat w sprawie dodatkowych środków dla osób udzielających świadczeń w podmiotach w związku z epidemią COVID-19

W dniu 30.04.2020r. weszło w życie  rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 28 kwietnia 2020 r. w sprawie standardów w zakresie ograniczeń przy udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej pacjentom innym niż z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2 przez osoby wykonujące zawód medyczny, które mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem tym wirusem. Niektórzy lekarze mogą zostać zobowiązani do pracy tylko w jednym podmiocie. Oczywiście takie ograniczenie często będzie wiązało się z utratą możliwości uzyskania dodatkowego dochodu, który niekiedy jest zdecydowanie wyższy niż wynagrodzenie uzyskane w ramach pracy w jednym szpitalu. Dla lekarzy, których będzie dotyczyło ograniczenie pracy do jednego podmiotu przewidziane zostały rekompensaty finansowe, jak dotychczas w formie komunikatu zamieszczonego na stronie Narodowego Funduszu Zdrowia https://www.nfz.gov.pl/aktualnosci/aktualnosci-centrali/komunikat-w-sprawie-dodatkowych-srodkow-dla-osob-udzielajacych-swiadczen-w-podmiotach-w-zwiazku-z-epidemia-covid-19,7705.html

Kto otrzyma dodatkowe świadczenie pieniężne:

Osoby uczestniczące w udzielaniu świadczeń zdrowotnych, objęte ograniczeniem, o którym mowa w § 1 ust. 3 rozporządzenia, z wyłączeniem osób, skierowanych do pracy w tych podmiotach na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. z 2019 r. poz. 1239, z późn.zm.),

Kiedy zostanie wypłacone dodatkowe świadczenie pieniężne:

Dodatkowe świadczenie pieniężnego będzie wypłacane miesięcznie, przez okres objęcia ograniczeniem.

Na jaką rekompensatę będą mogli liczyć lekarze:

Kwota świadczenia dodatkowego ustalana będzie jako 80% wartości wynagrodzenia uzyskiwanego poza miejscem, w którym po wprowadzeniu ograniczenia dana osoba będzie udzielała świadczeń, albo 50% wartości wynagrodzenia uzyskiwanego w miejscu, w którym po wprowadzeniu ograniczenia dana osoba będzie udzielała świadczeń.

Jakie są zasady rozliczania „finansowych rekompensat” dla lekarzy:

Szczegóły dotyczące zakresu informacji przekazywanych do oddziałów wojewódzkich NFZ oraz zasad rozliczania powyższych środków określone będą w umowach zawieranych przez dyrektorów oddziałów wojewódzkich NFZ z kierującymi podmiotami, w których świadczeń udzielają osoby objęte ograniczeniem zatrudnienia.

W dniu 30.04.2020r. weszło życie  rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 kwietnia 2020 r. w sprawie standardów w zakresie ograniczeń przy udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej pacjentom innym niż z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2 przez osoby wykonujące zawód medyczny mające bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem tym wirusem.

Kto może zostać objęty ograniczeniem pracy w jednym miejscu:

Osoby wykonujące zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2020 r. poz. 295 i 567) mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, w tym uczestniczą w ich transporcie.

Co oznacza ograniczenie pracy:

Przekazanie osobie wykonującej zawód medyczny informacji, o ograniczeniu pracy, stanowi podstawę do za-przestania we wskazanym okresie czasu :

1) świadczenia pracy na podstawie innej niż stosunek pracy,

2) wykonywania zawodu medycznego w formie praktyki zawodowej, o której mowa w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej

– wykonywanych poza podmiotem leczniczym,  w którym mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2 i zostali ujęci w „wykazie stanowisk”

Kto decyduje o kwalifikacji pracowników do umieszczenia w „wykazie stanowisk”, na których osoby wykonujące zawód medyczny mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2?

Kierownik podmiotu leczniczego umieszczonego w wykazie, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, wykonującego działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne:

1) wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19(tzw. szpital jednoimienny)  lub

2) w którego wyodrębnionej komórce organizacyjnej są udzielane świadczenia opieki zdrowotnej wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19

– opracowuje wykaz stanowisk pracy, na których osoby wykonujące zawód medyczny mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2, w tym uczestniczą w ich transporcie, zwany dalej „wykazem stanowisk”.

Kto i w jaki sposób kierownik podmiotu leczniczego informuje o objęciu ograniczeniem pracy w jednym miejscu ?

Kierownik podmiotu leczniczego, o którym mowa w ust. 1, informuje na piśmie osoby, o których mowa w ust. 3, o objęciu ich ograniczeniem.

Kogo należy umieścić w „wykazie stanowisk” ?

1. Szpital jednoimienny

W przypadku tzw. szpitala jednoimiennego,  w wykazie stanowisk umieszcza się wszystkie stanowiska pracy, na których osoby wykonujące zawód medyczny uczestniczą w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2,

2. Szpital, w którego wyodrębnionej komórce organizacyjnej są udzielane świadczenia opieki zdrowotnej wyłącznie w związku z przeciwdziałaniem COVID-19

Wyłącznie stanowiska pracy, na których osoby wykonujące zawód medyczny uczestniczą w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej w wyodrębnionej komórce organizacyjnej i mają bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2.

Z czym wiąże się umieszczenie w „wykazie stanowisk”?

Osoby uczestniczące w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej na stanowiskach określonych w wykazie stanowisk nie mogą uczestniczyć w udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej pacjentom innym niż z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2. Ograniczenie to nie dotyczy udzielania świadczeń opieki zdrowotnej niewymagających bezpośredniego kontaktu z tymi pacjentami, w szczególności udzielania tych świadczeń za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.

Ustawa z dnia 31.03.2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 zaostrzyła uległy kary za niewykonanie decyzji wojewody/ministra dotyczącej skierowania do pracy przy zwalczaniu epidemii.

Zgodnie z nowymi regulacjami  „Kto w stanie zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii nie wykonuje decyzji, o których mowa w art. 47 ust. 4, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5000 zł do 30 000 zł.”

UWAGA

Kara może zostać nałożona wielokrotnie.

Art. 48a ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

„ W przypadku ponownego popełnienia takiego samego czynu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, wysokość kary pieniężnej:

1) jest nie niższa od wysokości kary pieniężnej wymierzonej poprzednio za takie naruszenie;

2) ustala się, dokonując powiększenia o 25% wysokości kary pieniężnej ustalonej zgodnie z pkt 1.”

Natychmiastowa wykonalność decyzji:

Decyzja podlega natychmiastowemu wykonaniu z chwilą jej doręczenia.

Kto nie może zostać skierowany do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii: 

Na podstawie ustawy z dnia 31.03.2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 zmienił się katalog osób, które nie mogą zostać skierowane do pracy przy zwalczaniu epidemii.

Zgodnie z nowymi regulacjami skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii nie podlegają:

• osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat;
• kobiety w ciąży;
• osoby samotnie wychowujące dziecko w wieku do 18 lat;
• osoby wychowujące dziecko w wieku do 14 lat;
• osoby wychowujące dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego;
• osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy;
• inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi;
• osoby, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 152), oraz posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej.

Co istotne, w przypadku gdy dziecko w wieku powyżej 14 lat jest wychowywane przez dwoje osób, którym przysługuje władza rodzicielska, do pracy przy zwalczaniu epidemii może zostać skierowana wyłącznie jedna z nich.

Podstawa: art. 47 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

W związku z często pojawiającymi się pytaniami poniżej zamieszczamy informacje, które mogą się Państwu przydać w tych trudnych czasach

Skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii następuje w drodze decyzji administracyjnej. Decyzja o skierowaniu do pracy na terenie województwa, w którym osoba skierowana posiada miejsce pobytu lub jest zatrudniona, wydaje właściwy wojewoda.

Kto może zostać skierowany do pracy przy zwalczaniu epidemii?

1. pracownicy podmiotów leczniczych,
2. osoby wykonujące zawody medyczne,
3. osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych,
4. inne osoby, jeżeli ich skierowanie jest uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących zwalczaniem epidemii.

Kwestię tą reguluje art. 47 ust. 1  ustawy  z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Czy od decyzji przysługuje odwołanie?

Od decyzji przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zdrowia, lecz wniesienie środka odwoławczego nie wstrzymuje jej wykonania. Odwołanie należy złożyć za pośrednictwem Wojewody. W sytuacji, gdy decyzją Wojewody zostaną objęte osoby, które zgodnie z przepisami prawa nie podlegają skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii (wskazane poniżej),  istnieje podstawa do złożenia odwołania od decyzji.

Kto nie może zostać skierowany do pracy niosącej ryzyko zakażenia  przy zwalczaniu epidemii?

Skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii nie podlegają:

1) osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat;

2) kobiety w ciąży lub osoby wychowujące dzieci w wieku do 18 lat, w tym osoby wychowujące samotnie dzieci do lat 18;

3) osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy;

4) inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi;

5) osoby, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 152), oraz posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej.

Przy czym, gdy obydwoje rodziców jest lekarzami – wyłączenie dotyczy każdego z nich

Uwaga: projekt nowelizacji niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 zawęża katalog osób, które nie podlegają skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii.

Stan prawny na dzień 27.03.2020r.